Duckface
Duckface
Momenteel denk ik na over de toekomstige onderwijsminor ‘Migratievraagstukken’ waar ik aan meewerk. Op de literatuurlijst wil ik het heerlijke boek ‘Essays schrijven’ van Louis Stiller plaatsen. Het boek van Stiller is geen gekunsteld handboek, maar een lang essay over het essay, en dat maakt het zo goed. Er is niet één route of manier om een essay te schrijven. Overal zijn verhalen en de geest kan die omzetten naar het persoonlijke betoog.
In ‘Essays schrijven’ beschrijft Stiller hoe een flard kan verwoorden tot een column of een essay. Stiller spoort zijn lezer aan na te denken over opvallende fenomenen in je omgeving en dan de kunst van het associëren te beoefenen. Ik volgde tijdens een wandeling zijn opdracht op en dacht aan de reclamezuil in de hal van een treinstation waar BOTOX op stond. Daaronder werd de vraag gesteld: Voor wie doe jij het eigenlijk?
En de sluizen in mijn hoofd openden zich.
In mijn klassen op de hogeschool zie ik sinds een jaar of twee de gevolgen van de spuit. De studentes spuiten geen dope of gif om rimpels weg te halen, maar spul om hun lippen groter en voller te maken. Ik leerde dat het gezicht met gevulde lippen duckface wordt genoemd, wat ik een belediging vond voor de eenden.
De eerste keer dat het mij opviel vroeg ik voordat het college begon of het wel goed ging met haar. Het meisje keek met een kinderlijke twijfel wat er mis was. Ik wilde haar vragen of ze op haar mond was gevallen, geslagen of ergens tegenaan gelopen, want haar lippen waren opgezwollen. Toen ik door kreeg dat het plastisch was, excuseerde ik mij omwille van de beschaving tegen het gezicht dat bol stond van de onzekerheid.
Zoals dat altijd gaat, zag ik ze daarna overal op de hogeschool; tuiten die de hele tijd seks moeten uitstralen. Ik werd ongemakkelijk van die platheid.
Maar in de opkomst van de neplip huist iets positiefs, ze verschaft inzicht; stel je een wereld voor waar iedereen een met gif opgespoten mond zou hebben? Het werd een plek waar de schoonheid en eigenheid uit het gelaat was gezogen. En de schoonheid en de eigenheid ligt verborgen in de natuur en zit niet in een spuit, net als de kunst van de essayistiek in onze geest ligt verborgen.
Asis Aynan
