Toen ik wegfietste schoot de titel Waar praten wij over als we over liefde praten van Ramon Carver door het hoofd. Hoe langer ik in het onderwijs zit, hoe meer een deel van de toetsing mij tegen begint te staan, omdat het een georganiseerd wantrouwen is. Wat is er mis met vertrouwen?  Op onze opleiding wordt op

Het moet mij van het hart  Een oud-collega ging twee jaar geleden met vervroegd pensioen. Ze had graag de volledige rit afgemaakt, maar ons onderwijs ging geïnspireerd door het liberalisme van efficiëntie en een heleboel andere holle vaten zo erg op de schop dat ze met haar keuze weliswaar minder pensioen opstreek maar er meer

Omgekeerde toets Er wordt wel eens gesuggereerd dat het ouderschap je zou veranderen. Ik merk dat het aller diepste in mij door de komst van Zonn nog meer uit een stuk is gaan bestaan. Dus geen verandering maar meer een bestendiging van mijn dromen, idealen en overtuigingen. Hoe anders was dat in het gezin waarin

Alles sal reg kom Na ik Zonn slaap lekker kuste en mijn vriendin gedag zoende, ging ik op kroeg aan. Ik droeg een kaart bij me waar ik ‘Alles sal reg kom’ op had geschreven. In mijn kroeg zat een hogeschoolcollega die een echtelijke ruzie was ontvlucht. Hij voegde zich bij ons gezelschap en de

Het leed dat verlof heet Vorige keer introduceerde ik Zonn. Hij werd, zoals het meeste leven, in het donkerste deel van de nacht geboren. In de maanden die volgden stapelde de vermoeidheid zich op. Het is een roes waarvan het evenwicht wankel is en dan was er ook die voortdurend zinderende angst dat er iets

Chalema-chalema praten Het afgelaste opleidingscommissie-etentje, waar ik in mijn vorige column over schreef, vond na de zomer alsnog plaats. Wel zonder de student die om geloofsredenen niet in een ruimte wilde zijn waar alcohol wordt geschonken. Tijdens het eten vertelde een van de studenten dat zodra het kon ze haar Groningse dorp vanwege een item

Inburgeringstjoeketjoek Even een kort voorstelrondje. Ik ben Asis Aynan. Mijn ouders bedreven in het laatste jaar van de jaren zeventig, na een middagdis boven op een heuvel in de Rif (niet het Rifgebergte!), waar de krekels nooit slapen, de liefde en negen maanden later kwam ik door het migratiespook in een Noord-Hollands stadje ter wereld.

Vandaag mag ik op dit podium verhalen over literatuur en onderwijs. Eigenlijk voelt het als een gestolen plek, want jullie zijn allemaal bibliothecarissen, tweede- of eerstegraadsdocenten Nederlands. Ikzelf heb geen graad behaald. En het onderwijs dat ik geef, staat ver van de literatuur af. Ik werk op een hogeschool waar ik meehelp de studenten voor

Zo een vijftien jaar geleden las ik in een Facebookpost van een Marokkaans-Nederlandse schrijver dat hij ging optreden op een boekenbeurs in Marokko. Ik kende de schrijver goed en je kon zelfs van een vriendschap spreken, die ik niet lang daarna door de plee spoelde. Ik vond het not done dat hij zich liet verleiden

Het bimbobox-exotisme Toen Jurgen Maas (destijds nog geen uitgever) mij vroeg een paar keer per jaar een vrijwillige bijdrage te leveren aan het blad Zemzem stemde ik natuurlijk toe, dat doe je voor een vriend. Wie het periodiek niet kent: in de ondertitel staat dat het tijdschrift de onderwerpen Midden-Oosten, Noord-Afrika en de islam behandelt.