Tataouine
Tataouine
Anis Amri die wordt verdacht van de vrachtwagenaanslag in Berlijn komt uit het Tunesische Tataouine. Ik dacht eerst dat de nieuwsdiensten Tetouane bedoelden en een schrijffout hadden gemaakt. En Tetouane ligt in Marokko en niet in Tunesië. Als snel kwam ik er achter dat Tataouine wel bestaat.
De woorden ‘tataouine’ en ‘tetouane’ komen van het woord titawin, en dat betekent in de berbertaal ogen. Het is een vrouwelijk woord. De mannelijke variant is ‘atawan’.
Anis Amri is voortvluchtig.
Op de vlucht associeer ik met mijn achtergrond. De Noord-Afrikaan, Maghrebijn, Berber of hoe je hem ook noemt is al honderden jaren op de vlucht. Voor zichzelf. De angst om de eigen persoon onder ogen te komen is te groot, te pijnlijk.
Misschien zult u lezer zich afvragen wat is die pijn? Heel eenvoudig. Wie de Noord-Afrikaan is, is niet waar. Zijn identiteit is onwaar. Zijn geloof, zijn taal, zijn geschiedenis allemaal lariekoek. Zelfs de voorouders uit de woestijn van het Arabische schiereiland waar naar verwezen wordt is een leugen.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan wat een artiest onlangs zong en sindsdien zich in mijn vlees heeft vastgebeten:
O vader
waarom ben ik in de wereld
als het leven zwaarder is
dan mijn hart
Toen bleek dat de moordpartij in Berlijn weer in naam van de islam was gepleegd, vertelde een vriendin van islamitische huize mij dat de moordenaar een gestoord persoon was en hij dit leven niet waardig is. En zij zich op geen enkele wijze met die jongen identificeert.
Haar antwoord verraste mij – en eigenlijk ook weer niet. We hadden het toch over een ramp die in Berlijn was gebeurd en niet over haar?
Ik vroeg mij hardop af of ik haar bewust of onbewust iets kwalijk had genomen – wat vals en idioot zou zijn. Het bleek andersom te zijn. In haar hoofd had de gedachte zich opgedrongen dat zij verantwoording moest afleggen aan deze wereld en daar was zij in datzelfde hoofd tegen te velde getrokken.
Weer dacht ik aan het fenomeen vluchten en wanneer gaan de ogen eens echt open.
Asis Aynan
