Wim T Schippers

Wim T Schippers

Een tiental jaar geleden schreef mijn broer het toneelstuk ‘Het zijn allemaal flikkers bij de tv’. In het stuk probeert een jonge gozer bij de televisie aan de slag te gaan. Het gaat allemaal niet van een leien dakje. De ene absurde situatie volgt de ander op, en bij het inladen van een opname krijgt de jongen een elektrische schok die hem naar het hiernamaals stuurt. Daar wacht god hem op, eerst in de gedaante van een pratende sok, en daarna als Sinterklaas.

U denkt misschien; wat is dit?

Het stuk wordt niet meer opgevoerd, maar als u ‘Het zijn allemaal flikkers bij de tv’ in boekvorm leest, is het geheel volkomen logisch. Wie liever luistert, het stuk is ook beschikbaar als hoorspel: www.ikonrtv.nl/daw/daw/index.asp?oId=1917

Het stuk ging elf jaar geleden in première, een paar dagen later werd Theo van Gogh vermoord. De acteurs werden bang en weigerden het stuk nog op te voeren. Daardoor kwam er veel media-aandacht voor het theaterstuk. In een artikel noemde een acteur mijn broer de Marokkaanse Wim T Schippers.

Ik had van Schippers gehoord, maar zijn faam en werk kende ik niet goed.
In de jaren die volgden kwam het werk van Wim T Schippers weleens op mijn pad. En vooral dankzij het radioarchief van de VPRO luisterde ik veel uitzendingen van de Ronflonflon radioshow terug.

In theater Bellevue speelde het toneelstuk ‘Hoogwater voorheen laagwater’ van Wim T Schippers, waar hij ook het hoofdkarakter in speelt. Ik wilde de multikunstenaar aan het werk zien.

Schippers komt op, neemt applaus in ontvangst en sterft. Zijn muze zingt op kitscherige toon een klaaglied. Schippers besluit uit de dood op te staan, en wordt nog duizelig van de dood achter een piano gezet. Hij speelt tien minuten, misschien wel een kwartier. Het is de aankondiging van wat we zo gaan zien. Het leven, ook wel absurdisme genoemd.

Het ziet er ongeveer zo uit. Een hipster met een tablet hangt de manager uit. Een schipper, een piloot maken een rondje op het toneel. Opeens een groot koor. Relaties worden gemaakt en gekraakt. De tussen-n in het woord pannenkoek wordt in een gesproken essay gewraakt. En een managersteam aan de champagne praat zichzelf in synchronisatie na.

Ik vergeet ongetwijfeld een heleboel. Maar Wim T Schippers is geen absurdist, dat is het leven. Hij is wel een levende legende.

Asis Aynan