Diversiteitsaap

Diversiteitsaap

In Nrc Handelsblad schreef een columnist een verhaal over het diversiteitsbeleid van ‘een van de grootste nieuwsorganisaties die ons land kent’. De columnist werd benaderd om een programma te presenteren. Ze wilde de functie niet, omdat een van de grootste nieuwsorganisaties die ons land kent haar benaderde vanwege haar achtergrond. Door haar de klus te geven werd die nieuwsorganisatie, een van de grootste die ons land kent, meer divers, was de gedachte van de mensen die haar benaderden. De columnist had daar problemen mee, want: ‘Een functie speciaal voor allochtonen creëren is hetzelfde als allochtonen weigeren voor een functie.’ Toen ik deze zin las, liet ik mij heel even gaan: Oh, ironie, voor sommigen is het werkelijk nooit goed, zoals de directeur van de Balie Yoeri Albrecht vanmorgen zich in het Mediaforum op Radio 1 even liet gaan.

Maar, ik herpakte mijzelf, en dacht hoe kan het creëren van een functie betekenen dat je geweigerd wordt voor een functie? Want dat klopt niet.

Misschien was het overdrachtelijk bedoeld; als je iets goed doet, kan dat verkeerd overkomen. Daar kon ik wat meer mee. Vorige maand leverde ik het kortverhaal Boks in bij Stef Visjager. Met een groep van twaalf schrijvers werkte ik aan het radiohoorspel Hoe Mohamed uit Ulst verdween. De held van het verhaal, een puber van veertien jaar, krijgt van zijn mentor een verhalenbundel cadeau. Mohamed is beledigd door het geschenk. hij zegt er zelf over:

Het was misschien goed bedoeld, maar niemand in onze klas had ooit een boek van hem [mentor] gekregen. Kende ik mijn wortels niet, had ik een leesachterstand, vond hij mij zielig? Het resultaat van zijn daad sloeg de plank totaal mis.

Naarmate het verhaal vordert, en Mohamed zich ontwikkelt, ziet hij in dat hijzelf ernaast zit.

In het stuk van de columnist komt uit de mouw van een van de grootste nieuwsorganisaties die ons land kent een aap. En die aap was de diversiteitsafdeling.

Het lijkt mij een grote zege als iedere organisatie kijkt naar haar verscheidenheid. Die zelfreflectie is groots – kritische overdenking is altijd een grootste daad. Die zelfbespiegelingen van media-organisaties levert niet alleen meer diversiteit op, maar kunnen ook binnengehaalde haat wegsturen. Onlangs op de publieke omroep een tv-programma, waarin de presentator zijn vrouwenhaat, intolerantie en homofobie in naam van diversiteit mocht uitkotsen.

Tot slot; misschien moet de columnist vragen in welk kader (zoals Wim T. Schippers placht te zeggen) zij bij Nrc Handelsblad is gehaald.

Asis Aynan