36 graden
36 graden
Het was 36 graden en mijn telefoon voorspelde dat het nog een graad warmer werd. Op diezelfde telefoon luisterde ik op de fiets naar een podcast over de voor mij onbekende Amerikaanse dichter Franz Wright – ik was op weg naar de bioscoop; het hoogtepunt van de hitte ontvluchten.
Hij werd voor zijn poëzie, net als zijn vader, gelauwerd met de Pulitzerprijs. In de vier jaren voor zijn sterven maakte hij 546 geluidsopnames. Wright was ziek.
De documentaire- en radiomaker Bianca Giaever luisterde naar alle opnames. Hij gebruikte de opnames om gedichten in te spreken, stoom af te blazen, voor de filosofie en nonsens. Het opnameapparaat als optekenschrift gebruiken, doet mij denken aan de analfabete auteur Mohammed Mrabet, die zijn verhaal op band opnam.
Giaever vertelt in de podcast hoe zij twee jaar doorbracht met Wright. Ze raakt geobsedeerd door Wrights stem en als hij ‘you’ zegt, voelt zij zich persoonlijk aangesproken. Op een gegeven bezoekt ze Wrights weduwe, die op het punt staat te verhuizen omdat ze de huur niet kan opbrengen.
De weduwe vertelt hoe ze als Wrights student tegen haar docent zegt: Waren we maar getrouwd.
De dichter vlucht na haar woorden en laat zes jaar niets van zich horen. Daarna ontwikkelt zich een grootse liefdesgeschiedenis.
Ik fietste op dat moment langs een boekhandel en ging naar binnen om naar Wrights poëzie te vragen. Zij kenden de dichter ook niet en hadden niets van hem liggen.
Op het net vind ik gedichten en lees hoe helder, compact en toegankelijk Wrights werk is. Het is echt heel erg goed. Zoals het gedicht ‘Auto-Lullaby’.
Think of a sheep
knitting a sweater;
think of your life
getting better and better.
Think of your cat
asleep in a tree;
think of that spot
where you once skinned your knee.
Think of a bird
that stands in your palm.
Try to remember
the Twenty-first Psalm.
Think of a big pink horse
galloping south;
think of a fly, and
close your mouth.
If you feel thirsty, then
drink from your cup.
The birds will keep singing
until they wake up.
Aan het eind vertelt Bianca Giaever dat ze van Franz Wright heeft geleerd dat het tegenovergestelde van angst, poëzie is. “The birds will keep singing until they wake up.”
Asis Aynan
