Moed   Ik voel ongemak en schaamte. Het graf van mijn vader in het johannesbrooddal in een Riffijns heuveldorp heeft na twaalf jaar nog altijd geen zerk. Ik weet niet goed hoe het precies zo gekomen is, maar het staat mij bij dat een oudoom voor ons besloot dat zijn jongere neef een sobere laatste

Schuldig landschap   Onder een felle zon liep ik over de boulevard van Oostende en dacht aan Zandvoort. De twee badplaatsen hebben het casino aan zee en de hoge grijze strandappartementen gemeen. In mijn late puberteit kwam ik wel eens in Zandvoort om te dansen in de Chin Chin en Yanks, niet op vrijdagen en

Leerrijk De weken voor de zomervakantie is bij sociaal juridische dienst­verlening – zoals bij veel opleidingen – de tijd van de verslagen. Al die teksten hebben in wezen een zaak gemeen; interpreteren van een afgeronde periode en vooruitkijken naar de toekomst. Lees verder…

Mijn aangifte   Ieder jaar stuurt Marokko staatsimams naar Nederland om Marokkaanse-Nederlanders te indoctrineren, in het bijzonder in de ramadan – zo kunnen wij nooit Nederlanders worden. Onlangs stelde SP Kamerlid Sadet Karabulut Kamervragen aan de minister of er een geheim imamoverleg is geweest in Utrecht, gestuurd en gepland door de Marokkaanse overheid. En afgelopen

Verfijnd en verrot   In de trein naar Utrecht. Ik ben op weg naar een avond over de Spaanse gifgasaanvallen op het noorden van Marokko. De Rif maakte zich in de jaren twintig van de vorige eeuw los van de Spaanse bezetter en moest dat autonomieproject bekopen met mosterdgas. Het yperiet was door Duitsland geleverd.

Amsterdam Open Air   “Wat doet u hier, meester?” vroeg de studente voor de Afrikatent. “Feesten,” antwoordde ik vanachter mijn zonnebril met een glimlach die de waarheid verbloemde. Waarom zou ik het meisje vermoeien met mijn verhaal? Ze had ongetwijfeld maanden uitgekeken naar het Amsterdam Open Air Festival, een soort Ikea onder de festivals; voor

Jij daar Op de dag van de Dodenherdenking nam ik de trein. Mijn achteroom was in het diepst van de nacht heengegaan – de dood had hem veel te vroeg gehaald. Ik was op weg naar het gebedshuis in Schalkwijk, een Haarlemse wijk. Lees verder…

Excuus-Marokkaan Op de HvA-conferentie vorige week in DeLaMar bracht ik een column. Net als mijn verhaal stond het programma in het teken van diversiteit. Aan het eind van de dag zei een directe-collega tegen mij dat ik maar een excuus-Marokkaan was. Dat resultaat na een dag gevuld met diversiteit en inclusie bevestigde mijn columnstelling: de

Pleurt op   Ik heb enkele jaren als commissielid gewerkt bij het Mediafonds. Op de commissiedagen beslisten de leden onder begeleiding van een voorzitter of de ingediende plannen werden gehonoreerd, afgekeurd, of teruggegeven aan de maker om het verder uit te werken, dit gebeurde overigens bijna nooit. Ook werd ik af en toe uitgenodigd voor

Zafzafi, het theaterstuk Ben je in onderstaande inhoud geïnteresseerd, lees dan ook 𝙀é𝙣 𝙚𝙧𝙬𝙩 𝙢𝙖𝙖𝙠𝙩 𝙣𝙤𝙜 𝙜𝙚𝙚𝙣 𝙨𝙣𝙚𝙧𝙩. Vannacht had ik in het aller donkerste deel van de nacht een droom. Een prachtige droom, al zeg ik het zelf. Ik kreeg een toneelopdracht en het moest gaan over Zafzafi; de leider en het verstand van