De grote Eliass Ahudri
De grote Eliass Ahudri
In de verhalenbundel M’hasich (Peter Owen, 1988) van Mohammed Mrabet, opname, transcriptie en vertaling is van Paul Bowles, staat een verhaal over ene meneer Brahim, een diep religieus man. Hij heeft een winkel in de bazaar en kan daarom zich de luxe veroorloven dagelijks uren in de moskee te zitten en naar de koranverzen luisteren die er worden gereciteerd. In het gebedshuis denkt hij aan al die mensen die zich hypocriet gedragen. Ze zeggen moslim te zijn, maar hun gedrag spreekt dat in alles tegen. In zijn overpeinzing doet hij een idee op. Hij snelt naar de winkel en koopt een cassetterecorder en laat zijn zoon koranverzen inzingen. Meneer Brahim plaatst vanaf dat moment elke dag geluidsboxen bij het open raam, waar voortdurend het cassettebandje met de koran speelt. Zo hoopt de winkeleigenaar de ongelovigen weer gelovig te maken.
Ik dacht aan het opdringerige, ongepaste religedrag van meneer Brahim toen ik de facebooklive van Eliass Ahudri (25) zag, een jonge zanger uit Nador (Rif) die op social media zijn liedjes met gitaar brengt. Tussen het zingen in vertelt hij over zijn en de situatie van het land. In dat commentaar is hij gevat, origineel en scheldt op eredivisieniveau, het is voltairiaans.
Het was ontroerend en schrikken toen hij tijdens een opname zijn kamer liet zien. De ruimte werd verlicht door kaarsen. Hij heeft geen elektriciteit. Zijn telefoon zal hij iedere dag ergens moeten opladen.
In de live van 12 mei 2020 ontploft Eliass Ahudri. Hij verwijst naar een opname van imam Abu Chayma (echte naam: Abdelkrim Aznagui). De imam is geen onbekende. In 2004 kreeg hij in België drie jaar voorwaardelijk, een vrouw stierf door zijn toedoen. Duiveluitdrijving. Het uitdrijven van de duivel duurde wekenlang en daarbij gebruikte de imam hete baden, slaan en een soundblaster met koranverzen – weer die verzen op hoog volume.
Ter informatie; exorcisme gebeurt in elke religie. Het Vaticaan heeft bij mijn weten een ambtenaar duiveluitdrijvingszaken. In Nederland zijn er priesters die uitdrijvingen doen. Maar in de protestantse kerk zijn ook cursussen te vinden die zeggen homoseksualiteit te genezen, dat is ook niets anders dan zogenaamde banning van het kwaad.
Eliass Ahudri reageerde op de woorden van Abu Chayma die vindt de Hirak (de Riffijnse volksbeweging) een schande en dat woordvoerder van die beweging Nasser Zafzafi zich moreel diskwalificeerde, omdat de imam een foto onder ogen had gekregen waarop Zafzafi omringd werd door vrouwen.
De Abu Chayma die volgens De Morgen zelf jarenlang zijn shake-your-bon-bon op Waalse en Vlaamse dansvloeren liet zien.
De j’accuse, aanklacht van Eliass Ahudri tegen Abu Chayma is verlossend.
Ahudri legt Chayma uit dat Zafzafi twintig jaar cel heeft gekregen omdat hij de slechte sociale omstandigheden aankaartte en driftig worden om een doodgewone foto maakt je te kwader trouw. De zanger heeft daarmee helemaal gelijk. Waarom geen erbarmen van de imam om de slechte situatie van de Riffijn – Chayma is zelf afkomstig uit de Rif. Volgens Ahudri is er geen enkele Marokkaanse imam die zich druk maakt om die jammerlijke omstandigheden, daar zou hij best wel eens gelijk in kunnen hebben. Het is altijd slap gelul over vrouwen en seks, of de verering van een of andere dictator. Ahudri hekelt ook de ziekelijke neiging tot bekeren van anderen. “Als ik van zo een lelijke baard moslim moet zijn, dan drink ik als ochtendgebed liever een biertje.” Ahudri vindt trouwens dat baarden zoals Chayma beter als bezem dienst kunnen doen, want het echte werk: maatschappijkritiek, is ver boven hun kunnen en stand. Daar moet je namelijk voor nadenken. En zolang ‘duivels’ als Chayma in de mesigit de dienst uitmaken, gaat Ahudri niet naar de gebedsruimte.
De allerbelangrijkste vraag die Ahudri stelt is waarom imams, die een gemeenschap dienen, altijd geld inzamelen voor een gebedshuis, maar nooit voor een ziekenhuis. Het is de waarheid en niets dan de waarheid.
Het drama is dat de imam in Europa woont en Eliass Ahudri in Marokko, waar hij en zijn talent wegkwijnen. Kan deze vijfentwintigjarige filosoof op de gitaar niet naar de Rockacademie in Tilburg, het conservatorium in Amsterdam, Artez in Arnhem of welke neerlandse muziekacademie dan ook?
Hoe het afliep met meneer Brahim? Die kiefte, blowde zich de gekte in. En Eliass Ahudri sloot zijn (muziek)vlog af met het nummer 20 jaar, refererend aan de hoge straffen van de Rifactivisten, de echte voorgangers.
Asis Aynan
