Asis Aynan

  • Home
  • Boeken
  • Berberbibliotheek
  • Schrijver
  • Agenda
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • MY CART
    No products in cart.
  • Home
  • Blog
  • Columns
  • De wraak der goden
 

De wraak der goden

by Asis Aynan / woensdag, 30 maart 2016 / Published in Columns

De wraak der goden

 

Er zijn weinig volkeren die zo op hun kop hebben gekregen van de geschiedenis als de Marokkaan.

Ik heb vaker geschreven dat het Marokkaanse drama erin schuilt dat hij zijn identiteit, taal en goden niet alleen heeft ingeruild, maar ook heeft vernietigd, zoals de Taliban de Boeddha opbliezen.

De gordel van het islamitisch-terrorisme in Europa wordt vaak door Europese-Marokkanen gedragen. Toch was het slikken toen bekend werd dat drie Brusselterroristen hun wortels in Ajdir hadden. Ajdir is een klein stadje in Noord-Marokko, waar het landschap zo gevarieerd is, zo veel kleuren heeft, dat het onmogelijk is dat je in één god kunt geloven.

In het stadje Ajdir werd de vrijheidsstrijder Abdelkarim Khattabi geboren. Hij schreef stukken over de autonome geest, en streed tegen de uilskuikens van de Marokkaanse koninklijke familie en de Franse en Spaanse bezetter om autonomie te bewerkstelligen. En nu zijn zelfs de kinderen van de vrijheidsstrijder dolende zielen geworden. Niets blijft ons bespaard, alles wordt ontheiligd.

De wraak van de goden is groot en heeft geresulteerd in “een eigenaardig mengsel van omslachtige behoedzaamheid en brute botheid”, zoals de schrijver Paul Bowles in zijn roman Het huis van de spin optekende.

We hebben de brute daden gezien: Amsterdam, Madrid, Marrakesj, Parijs en Brussel. De reactie op die daden was veelal een van omslachtige behoedzaamheid. Een voorbeeld: een Marokkaanse-Nederlander zei op televisie; Brussel heeft niets te maken met religie en etniciteit. Wat dan?  Stages, Wilders, blame it on the boogie? Oh ja, muziek was door de religie van Mohamed ook al een verboden vrucht. Wie eens op een Marokkaanse bruiloft is geweest, ziet de scheiding der seksen en de verbanning van muziek, waar religieuze gospel voor in de plaats is gekomen, die leegte wordt op trouwerijen opgevuld door eten, veel ongezond eten. Ik begrijp het wel; wie gefrustreerd is, gaat eten. Ons voorland; obesitas, overvolle magen en lege hoofden.

Het is werkelijk te treurig voor woorden.

Gelukkig gingen na Brussel veel Marokkaanse-Nederlanders de straat op – zelfs grappenmakers als Najib Amhali. Ze juichten hysterisch, en kusten de jas en de hand, op een  Amsterdamse gracht, van een dictator. Het was de koning van Marokko. Zijn naam is Mohamed. De zesde alweer.

Waar eindigt deze gekte?

 

Asis Aynan

  • Tweet

About Asis Aynan

What you can read next

Nomadisch Testament
Deze ambt is onnodig
Volendamse tegenstrijdigheid

Blog

  • Hoe mijn oud-docente tot uitval werd gepest [interview]

    Als docent en AOb-columnist Asis Aynan in een c...
  • Sorry dat ik niet luisterde

    Mijn dochter Dott nam haar knuffel mee. Terwijl...
  • We moeten praten

    We moeten praten We moeten praten. Over een ong...
  • Ik zou het nu niet meer doen, maar toen deed ik het zo 

    Ik zou het nu niet meer doen, maar toen deed ik...
  • Fopspeen

    Stress heeft bij mij jaren als fopspeen gefunge...

© Asis Aynan. Alle rechten voorbehouden.

TOP