Kermispedo

Kermispedo

Toen ik op een meidag als kind over de Haarlemse kermis liep, ging ik op een gegeven moment uit verveling en gebrek aan geld het goklokaal binnen. Ik heb het over de kermis bij het Zanenpark in Haarlem-Noord, waar ooit te midden van het park de bibliotheek in een kasteelachtig gebouw was gevestigd. Het zal mij niets verbazen als er tegenwoordig een etablissement voor de gegoeden onder ons in is gevestigd,

Sinds die lentedag haat ik de kermis.

Bij een van de fruitmachines stond een jonge vent met een melkwit viscose blouse aan, waarvan het bovenste deel open was geknoopt, door zijn linkeroorlel was een zilveren ringetje gehaald.

“Wil je een gulden?” vroeg hij, en stak zijn tong uit, waarvan de punt op en neer ging. Ik begreep niet wat hij wilde, maar voelde dat hij giftige bedoelingen had. Hij knipte met zijn oog om te zien of er een transactie in zat.

Ik maakte mij uit de voeten, en stopte pas met rennen toen de kermismuziek was verwoorden tot een doffe bas. Ik keek achterom en wierp mijn hardloopspeeksel in de richting van de kermis. Mijn ademhaling zat vol angst en ongemak.

Toch kon ik de kermis niet helemaal achter mij laten, want er was geen enkele plek waar de muziek zo hard stond als daar, en ik genoot ervan. Toen ik de leeftijd had een discotheek te betreden, ging ik twee keer per week naar een danszaal om mijn gemoed op muziek te laten drijven. Tot die tijd hing ik eens per jaar in en rond het Zanenpark om naar hits te luisteren.

Zoals die ene keer. De schemer verdreef de dag uit de stad.

Mijn zus was naar de film ‘The Bodyguard’ geweest en had het filmaffiche mee naar huis genomen, als trofee, als aandenken. Het nummer ‘I will always love you’ van Whitney Houston was een paradeklapper. Ik fietste op de fiets van mijn broer langs de woonwagens van het kermispersoneel. Bij de schoolcaravan, waarin de kermiskinderen les kregen, stapte ik van de fiets om naar Whitney Houston te luisteren. De wolken aan de hemel waren uitgeput, vale strepen. De zon die niet meer zichtbaar was, vulde het uitspansel met een dieprode kleur.

Ik keek naar het natuurwonder en zong.

Asis Aynan