Lazaret
Lazaret
Op zondagochtend acht juli begint de rubriek ‘De vakantieman’ in het radioprogramma Onvoltooid verleden tijd (OVT). In het geschiedenisprogramma zullen verschillende gasten deze zomer bijzondere reisbestemmingen aanbevelen. Ik zal spreken over de streek waar mijn ouders geboren zijn, en ik bovenop een heuvel verwekt ben. Those were the days.
Ter voorbereiding herlees ik de roman Iman, strijd om Marokko van Ramon J. Sender. De oorlogsroman is zoo mooi geschreven en om de zoveel pagina`s is het ondanks alle narigheid echt heel grappig. Omdat de roman door de Arbeiderspers in 1933 is uitgegeven herken ik sommige woorden niet, zoals: ‘lazaret’, het betekent veldhospitaal. En het lazaret is niet voor het hoofdpersonage weggelegd. In het veldhospitaal zitten de bangeriken, de kindjes van de hertogen.
De roman speelt zich af in mijn familiestreek. Ik ben al tijden niet in het dorp geweest. En die afwezigheid zal nog wel even voortduren. Sinds de opstand in de Rif volg ik de toestanden aldaar en ben ik niet zoet gestemd jegens de diktatuur en zijn entourage. Deze houding kan afgestraft worden als ik naar het dorp ga. Dat leert de praktijk ons. Enkele weken geleden werd de Marokkaanse-Belg Wafi Kajoua bij de Marokkaanse grens opgepakt. Hij werd in een sneltreinproces tot één jaar Marokkaanse cel veroordeeld, omdat hij kritiek had op dezelfde schandvlek die ik bekritiseer. En er zijn heel veel andere Marokkaanse-Europeanen die de Marokkaanse politiek in harde woorden veroordelen en afwijzen.
Vorige week zei minister van buitenlandse zaken Stef Blok tijdens een commissievergadering in het nationale parlement dat kritische Marokkaanse-Nederlanders zich zich bewust moeten zijn van het risico om opgepakt te worden als ze naar de Rif reizen.
Het is totaal onbedekte ironie dat ik de wonderschone en historisch rijke geboortestreek van mijn ouders als vakantiebestemming op de radio aanprijs, terwijl de minister van buitenlandse zaken waarschuwt niet naar het land af te reizen. Oh, bittere ironie.
Asis Aynan
