Amsterdam Open Air
Amsterdam Open Air
“Wat doet u hier, meester?” vroeg de studente voor de Afrikatent.
“Feesten,” antwoordde ik vanachter mijn zonnebril met een glimlach die de waarheid verbloemde. Waarom zou ik het meisje vermoeien met mijn verhaal? Ze had ongetwijfeld maanden uitgekeken naar het Amsterdam Open Air Festival, een soort Ikea onder de festivals; voor iedereen wat wils, waardoor het niets wordt, het enige wat overblijft is een grote mensenmassa waar ieder nuchter wezen door het schrikbeeld in de Gaasperplas springt om naar de veilige overkant te zwemmen.
Ik was op het ‘warenhousefestival’ omdat het duo van mijn vriendin ’s ochtends op de festivalcamping optrad. Verhalen en liedjes. Na hun optreden gingen we naar het festivalterrein. Het hoofdpodium was voor een grasheuvel geplaatst, waar een indrukwekkende hoeveelheid blote basten, tatoeages, comb-overkapsels en bikini’s golfde.
“Nu sta je hier,” zong de artiest van dienst hard in de microfoon.
“Ronnieflex,” zei mijn vriendin. “Hij maakt deel uit van deze generatie.” Ze wees naar de heuvel.
Ik stond inderdaad hier, en ik vroeg mij af wie die generatie was, waar die heuvel over droomde en wat de gedeelde noemer van die tijdgenoten was?
De studente had gelijk. Wat deed ik hier?
De volgende dag werd de heilige geest over de wereld gestort en voegde ik mij bij een demonstratie op het Schouwburgplein in Rotterdam tegen het corrupte Marokkaanse regime, dat de afgelopen dagen tientallen activisten van de Riffijnse vrijheidsbeweging oppakte. Ook voorman Nasser Zazafi werd door een arrestatieteam opgepakt.
Ik weet dat veel Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond de situatie in het achterland op de voet en met een scherp oog volgen, maar dat de onvrede en steun voor Zafzafi zo groot was en deze in woord en daad te tonen, verbaasde mij. Misschien is verbazing niet het juiste woord. Ik was vooral heel blij dat zo een grote groep het spreekwoordelijke juk van zich afwierp. De leegte die ik de dag ervoor op de heuvel zag, was op het vlakke Schouwburgplein een berg van hoop.
En ik wist exact wat ik daar op die berg deed.
Asis Aynan
