Verfijnd en verrot   In de trein naar Utrecht. Ik ben op weg naar een avond over de Spaanse gifgasaanvallen op het noorden van Marokko. De Rif maakte zich in de jaren twintig van de vorige eeuw los van de Spaanse bezetter en moest dat autonomieproject bekopen met mosterdgas. Het yperiet was door Duitsland geleverd.

Amsterdam Open Air   “Wat doet u hier, meester?” vroeg de studente voor de Afrikatent. “Feesten,” antwoordde ik vanachter mijn zonnebril met een glimlach die de waarheid verbloemde. Waarom zou ik het meisje vermoeien met mijn verhaal? Ze had ongetwijfeld maanden uitgekeken naar het Amsterdam Open Air Festival, een soort Ikea onder de festivals; voor

Jij daar Op de dag van de Dodenherdenking nam ik de trein. Mijn achteroom was in het diepst van de nacht heengegaan – de dood had hem veel te vroeg gehaald. Ik was op weg naar het gebedshuis in Schalkwijk, een Haarlemse wijk. Lees verder…

Excuus-Marokkaan Op de HvA-conferentie vorige week in DeLaMar bracht ik een column. Net als mijn verhaal stond het programma in het teken van diversiteit. Aan het eind van de dag zei een directe-collega tegen mij dat ik maar een excuus-Marokkaan was. Dat resultaat na een dag gevuld met diversiteit en inclusie bevestigde mijn columnstelling: de

Pleurt op   Ik heb enkele jaren als commissielid gewerkt bij het Mediafonds. Op de commissiedagen beslisten de leden onder begeleiding van een voorzitter of de ingediende plannen werden gehonoreerd, afgekeurd, of teruggegeven aan de maker om het verder uit te werken, dit gebeurde overigens bijna nooit. Ook werd ik af en toe uitgenodigd voor

Zafzafi, het theaterstuk Ben je in onderstaande inhoud geïnteresseerd, lees dan ook 𝙀é𝙣 𝙚𝙧𝙬𝙩 𝙢𝙖𝙖𝙠𝙩 𝙣𝙤𝙜 𝙜𝙚𝙚𝙣 𝙨𝙣𝙚𝙧𝙩. Vannacht had ik in het aller donkerste deel van de nacht een droom. Een prachtige droom, al zeg ik het zelf. Ik kreeg een toneelopdracht en het moest gaan over Zafzafi; de leider en het verstand van

Een nieuwe zomer   Inclusie, eerlijk is eerlijk, ik kende het woord het niet. Ik dacht eerst dat de afsluitende ‘f’ van ‘inclusief’ was weggevallen. Dat bleek dus niet zo. En ik moet zeggen dat ik negatieve associaties heb bij het woord inclusief en dat straalt op pijnlijke wijze af op het diversiteitsbegrip inclusie. Het woord inclusief doet mij denken aan een all-invakantie, met onbeperkt wifi,

Hoe ziet de wereld eruit?   Een van de laatste filmessays ‘Nieuw gebrek graag’ (2011) van schrijver Anil Ramdas (1958 – 2012) in Nrc ging over de verfilming van Khalid Boudou’s roman De President. Ze had een vernietigend oordeel. ‘Khalid Boudou, Erik de Bruyn [de regisseur AA], medescenarioschrijver Marco van Geffen, de hele club van financiers en acteurs

Lesfie   Voor ik de deur sluit en ze welkom heet bij de volgende werkgroep, zie ik soms studenten vanuit hun bankje een lesfie maken, een selfie in het leslokaal. De studenten zetten hun mondje in de spannendste plooi om degene aan de andere kant van de telefoon te plezieren. Vanuit de plek waar ik

Wie is zuster Chantal? Het boek dat ik nu als uitgever herlees, omdat het aanstaande november in het Nederlands verschijnt, is door Fadhma Amrouche geschreven. Haar volledige naam is Marguerite Fadhma aït Mansour Amrouche, een vrouw wier leven en geschiedenis zeldzaam zijn, en dan druk ik mij graatmager uit. Ze schreef in 1946 op 64-jarige