Boertoekalatoen

Boertoekalatoen en een kankerziekenhuis

Ik heb er vaker over geschreven. Op de basisschool werd ik uit de klas gehaald en kreeg Arabische les, terwijl ik geen Arabier ben, mijn ouders en grootouders ook niet, niemand in mijn familie. Die eerste taalles vergeet ik nooit. Het was 1984. De Arabische taal docent drukte zijn vinger op een plaatje van een sinaasappel en zei boertoekalatoen en ik zei in het Berbers lecin. Hij schudde het hoofd en herhaalde streng boertoekalatoen. 

Boertoekalatoen-toen-toen-toen, jankte ik. Door die Arabische taallessen liep ik overigens regulier onderwijs mis.

Dit bericht in Trouw was eveneens om te janken. De Minister van Onderwijs Jet Bussemaker heropende deze week het Nederlandse Instituut Marokko (Nimar) in Casablanca. Het komt op het volgende neer. Nederland gaat in Marokko Nederlanders op het Nimar arabiseren en islamiseren, want Nederlanders leren er Arabisch, ook Arabische dialecten, ook Arabische cultuur, en gematigde islam.

Maar. Iedereen weet dat Marokko geen Arabisch land is. Het is daarom volstrekt onduidelijk waarom dit initiatief. Ik kan begrijpen dat een land zijn cultuur over de landsgrens wil promoten, zoals het Institut Néerlandais in Parijs, maar dat is sinds 2013 dicht, of het Marokkohuis in de Plantagebuurt in Amsterdam, dat nog altijd niet is geopend.

Volgens de minister dient de plek een maatschappelijk doel; toekomstige dokters, docenten of beleidsmakers die met Hollandse moslims te maken krijgen, leren dan met hen omgaan door de lessen in Casablanca. Snapt u het nog?

Migranten willen een ding, en dat is niet anders behandeld woorden – wanneer landt dat bij de bestuurders?

De geschiedenis herhaalt zich nooit, maar ervan leren doen we niet.

In de Volkskrant werd Nasser Zafzafi geïnterviewd. Hij is de leider van de ongekende protesten in Noord-Marokko. Met de demonstraties wordt momenteel geschiedenis geschreven, omdat mensen iedere dag met gevaar voor eigen leven de straat op gaan en de demonstranten het dictatoriale systeem en zijn koning willen veranderen. Eén van de eisen van de protesters is de vraag om een kankerziekenhuis.

Eergisteren schreef het tijdschrift Jeune Afrique over het hoge percentage kankerpatiënten in het noorden van Marokko. Aan het begin van de vorige eeuw verkocht de centrale overheid van Marokko de Rif aan de Spanjaarden en toen de noordelingen in opstand kwamen, gooide Spanje mosterdgas uit Duitsland op de Rif. Men veronderstelt dat het rifgifgas van toen vandaag voor al die kanker zorgt, maar dat is niet zeker en bij mijn weten is er ook nooit onderzoek naar gedaan.

In Marokko zijn twee Europese steden; Ceuta (Sebta) en Melilla (Mrietch). Het Arabische en islamitische instituut Nimar ontvangt de komende jaren miljoenen aan subsidies van Nederland. Als dit land toch goed wil doen in Afrika, stel ik voor om te stoppen Nederlanders daar te arabiseren en te islamiseren en in een van die Europese steden in Marokko een instituut mede te financieren om die veelvoorkomende nare ziekte in de Rif te bestrijden.

Niet weer dezelfde fouten als in 1984 maken, ajb.

Asis Aynan