Loyaliteitsdag   Ik kan stellen dat het boek Een bevriend staatshoofd uit 1990 van Gilles Perrault bepalend is geweest voor mijn kijk op en band met de staat Marokko. De journalist Gilles Perrault ontleedt in zijn boek hoofdstuk voor hoofdstuk het piepjonge koninkrijk Marokko, dat in 1956 mede door Frankrijk werd opgericht. In het verslag portretteert

36 graden   Het was 36 graden en mijn telefoon voorspelde dat het nog een graad warmer werd. Op diezelfde telefoon luisterde ik op de fiets naar een podcast over de voor mij onbekende Amerikaanse dichter Franz Wright – ik was op weg naar de bioscoop; het hoogtepunt van de hitte ontvluchten. Hij werd voor

Andy bloed blond haar   Deze week bracht ik enkele uren door in het park van de ooievaar. In het gele gras, dat naar hooi geurde, vertelde een vriendin over de film Andy bloed blond haar, die ze had geprogrammeerd tijdens een filmavond die ze organiseert. De film is in 1979 gemaakt door Frank Wiering.

De dubbele moraal van de Nederlandse nationaliteit   Het is de zomer van Stef Blok. De minister van Buitenlandse Zaken kwam tijdens het tweede jaargetijde meermaals groot in het nieuws. Hij maakte Suriname uit voor een mislukt land, gelooft niet in het concept van de multiculturele samenleving, en streek de verkreukelde betrekkingen tussen Nederland en

De mens is een rotmok   Tijdens mijn studie deed ik praktijk op bij Sectorbestuur Onderwijsarbeidsmarkt, een onderwijskenniscentrum. Het SBO was gevestigd aan het statige, aangeharkte Lange Voorhout in Den Haag. Tijdens die stage publiceerde de Commissie-Blok een onderzoek over het Nederlandse integratiebeleid. In mijn lunchpauze liep ik naar het zaaltje waar de publicatie werd

Lazaret   Op zondagochtend acht juli begint de rubriek ‘De vakantieman’ in het radioprogramma Onvoltooid verleden tijd (OVT). In het geschiedenisprogramma zullen verschillende gasten deze zomer bijzondere reisbestemmingen aanbevelen. Ik zal spreken over de streek waar mijn ouders geboren zijn, en ik bovenop een heuvel verwekt ben. Those were the days. Ter voorbereiding herlees ik

Nomadisch Testament   Afgelopen vrijdag was ik in de concertzaal Bataclan, er was een herdenkingsconcert voor volkszanger en dichter Lounes Matoub, die twintig jaar geleden om het leven werd gebracht. Door wie? Dat weet niemand.  In het het programma trad voor mij de tot dan nog toe onbekende dichter Hawad op. Hij droeg een gedicht

Gatti Jemna   De dag voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart las ik in de berichtengroep van de familie op mijn telefoon dat onze oudtante was overleden. Ze heette Jemna, een naam die weinig meer voorkomt, en stamt uit een tijd die ik dankzij gedichten en overgeleverde sagen ken. Haar geboortestreek Mhajar heeft in geen enkele

Ik wil spreken en niet sterven   Ik ging naar het herdenkingsconcert van volkszanger en dichter Lounes Matoub in de Parijse Bataclan. Hij maakte achtentwintig albums en werd twintig jaar geleden op vijfentwintig juni 1998 doodgeschoten. Wie was Lounes Matoub? En waarom was de Algerijnse-Kabbylier zo een pain in the ass van de overheid en de

Opstand in de Rif   In maart 2016 droeg ik het essay Eens zullen voor in een cultureel centrum in het Antwerpse Borgerhout. Ik ging in gesprek met een historicus, die mij uitmaakte voor (berber)nationalist. Ik schreef er deze column over, en heb nog lang om de professor nagelachen – want om (berber)nationalist te zijn, moet