Asis Aynan

  • Home
  • Boeken
  • Berberbibliotheek
  • Schrijver
  • Agenda
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • Winkelwagen
    No products in cart.
  • Home
  • Blog
  • Columns
  • De eerste keer
 

De eerste keer

door Asis Aynan / zaterdag, 28 oktober 2017 / GEPUBLICEERD IN Columns

De eerste keer

 

De eerste keer dat ik demonstreerde was in de vierde klas van de katholieke basisschool in Haarlem. Het docententeam had in de koffiekamer besloten dat wij, leerlingen, niet meer op het schoolplein mochten rennen. In de pauzes was tijdens overloopje, pakkertje en zoentjestik te vaak een kleuter omvergelopen. De dag na het verbod klonk, zoals altijd iets voor half negen, de zoemer die ons naarbinnen riep voor het onzevader, rekenen en taal. De bovenste klassen negeerden de elektrische triller en liepen naar de muur aan de overzijde van de schoolingang. We gingen met onze rug tegen de muur van het binnenplein staan en weigerden naar onze klas te gaan. De docent die de schoolbel bediende, bleef de knop van de zoemer maar indrukken. Toen hij doorkreeg dat we niet reageerden, haalde hij het schoolhoofd.

Daarna heb ik enkele malen gedemonstreerd: tegen onderwijsveranderingen, de oorlog in Irak, de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh en de massaslachting op de redactie van Charlie Hebdo. Het afgelopen jaar heb ik vaker deelgenomen aan een betoging dan alle keren daarvoor bij elkaar opgeteld.

De reden is dat precies een jaar geleden in de geboortestreek van mijn ouders, de Rif in Noord-Marokko, de visventer Mohsine Fikri op macabere wijze om het leven kwam. Hij had op de clandestiene markt in het haventje van Al Hoceima zwaardvis gekocht. De gendarmerie hield hem staande en eiste smeergeld, eer hij verder mocht. Fikri weigerde geld te geven en dat pikten de gendarmes niet. Ze belden een vuilniswagen, waar de ordedienst zijn zwaardvis in gooide. Het tafereel vulde de blik van Mohsine Fikri met waanzin en hij sprong in de bek van de vuilauto. Het verhaal gaat dat een gendarme met de volgende woorden het doodsbevel gaf: “Vermorzel z’n moeder.”

Mohsine Fikri wilde zijn waar redden, maar hij en zijn vis werden door de pers van de vuilwagen vermalen.

Lees verder in Eén erwt maakt nog geen snert – Het Rifgebergte, de dubbele nationaliteit en andere misverstanden [Uitgeverij Van Oorschot]. 

  • Tweet

About Asis Aynan

What you can read next

Wilders
36 graden
Toon ons andere films

Blog

  • Omgekeerde toets

    Omgekeerde toets Er wordt wel eens gesuggereerd...
  • Alles sal reg kom

    Alles sal reg kom Na ik Zonn slaap lekker kuste...
  • Het leed dat verlof heet

    Het leed dat verlof heet Vorige keer introducee...
  • Chalema-chalema praten

    Chalema-chalema praten Het afgelaste opleidings...
  • Inburgeringstjoeketjoek

    Inburgeringstjoeketjoek Even een kort voorstelr...

Agenda

© Asis Aynan. Alle rechten voorbehouden.

TOP