Hoeders van de goede zeden
Hoeders van de goede zeden
Kantine Kroniek 8
Ik dwaal door mijn gedachten, en gangen van de hogeschool.
Na een mail van een student lukt het niet goed op mijn werk te richten. De student wil weten hoe het komt dat in een tentamencasus, waarin een Turkse-Nederlander en een Koerdische-Nederlander acteren, een burenruzie ontstaat tussen de twee. Ik heb die casus geschreven. Enerzijds vind ik de interesse leuk, anderzijds heb ik zenuwen, en daar baal ik van.
Ik dwing mezelf tot een wandeling over de gangpaden van de school en denk aan het kortessay waar ik sinds de gemeenteraadsverkiezingen voorzichtig aan werk. In het essay onderzoek ik of het mogelijk is afscheid te nemen van mijn migratieachtergrond, in de politieke zin van het woord.
Het valt niet mee die overpeinzing onder woorden te brengen.
Ik word gebeld. Het is een redacteur van een televisieprogramma. We kennen elkaar. Ze vraagt of ik in gesprek wil gaan over de reactie van imam Fawaz Jneid op de uitspraak van de burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam, dat we allemaal een beetje salafist zijn.
Allebei de mannen gedragen ze zich trouwens als predikanten die custos morum willen zijn, hoeder van de goede zeden.
De redacteur vertelde dat het gesprek op televisie wordt georganiseerd, omdat in de krantkolommen stemmen opgingen die zich afvroegen waar de moslims bleven om de facebookpreek van Fawaz af te keuren. En die stemmen ging het televisieprogramma aan een tafel organiseren.
Ik bedankte voor de uitnodiging. Omdat ik zomin mogelijk over de islam spreek, omdat ik geen moslim ben.
Maar het niet spreken over de religie heeft ook een andere reden. Mijn moeder gelooft in een god en ik geloof niet in een god, en we hebben het zomin mogelijk over haar en mijn geloofsleven. Vroeger sprak mijn moeder na ieder bezoek de hoop uit dat ik ooit naar de regels van de islam ging leven. Hoe vaker zij over die religie begon, hoe minder wij elkaar zagen. En tegenwoordig spreken wij elkaar met de regelmaat van een etmaal.
Asis Aynan
Dit is de achtste aflevering van de Kantine Kroniek, een columnserie die ik meestal in de kantine van de Hogeschool van Amsterdam schrijf. In de eetgelegenheid van de school schrijf ik over het wel en wee binnen de hogeschool én daarbuiten.
