Asis Aynan

  • Home
  • Boeken
  • Berberbibliotheek
  • Schrijver
  • Agenda
  • Blog
  • Media
  • Contact
  • Winkelwagen
    No products in cart.
  • Home
  • Blog
  • Columns
  • Hoeders van de goede zeden
 

Hoeders van de goede zeden

door Asis Aynan / vrijdag, 06 april 2018 / GEPUBLICEERD IN Columns

Hoeders van de goede zeden

 

Kantine Kroniek 8

 

Ik dwaal door mijn gedachten, en gangen van de hogeschool.

Na een mail van een student lukt het niet goed op mijn werk te richten. De student wil weten hoe het komt dat in een tentamencasus, waarin een Turkse-Nederlander en een Koerdische-Nederlander acteren, een burenruzie ontstaat tussen de twee. Ik heb die casus geschreven. Enerzijds vind ik de interesse leuk, anderzijds heb ik zenuwen, en daar baal ik van.

Ik dwing mezelf tot een wandeling over de gangpaden van de school en denk aan het kortessay waar ik sinds de gemeenteraadsverkiezingen voorzichtig aan werk. In het essay onderzoek ik of het mogelijk is afscheid te nemen van mijn migratieachtergrond, in de politieke zin van het woord.

Het valt niet mee die overpeinzing onder woorden te brengen.

Ik word gebeld. Het is een redacteur van een televisieprogramma. We kennen elkaar. Ze vraagt of ik in gesprek wil gaan over de reactie van imam Fawaz Jneid op de uitspraak van de burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam, dat we allemaal een beetje salafist zijn.

Allebei de mannen gedragen ze zich trouwens als predikanten die custos morum willen zijn, hoeder van de goede zeden.

De redacteur vertelde dat het gesprek op televisie wordt georganiseerd, omdat in de krantkolommen stemmen opgingen die zich afvroegen waar de moslims bleven om de facebookpreek van Fawaz af te keuren. En die stemmen ging het televisieprogramma aan een tafel organiseren.

Ik bedankte voor de uitnodiging. Omdat ik zomin mogelijk over de islam spreek, omdat ik geen moslim ben.

Maar het niet spreken over de religie heeft ook een andere reden. Mijn moeder gelooft in een god en ik geloof niet in een god, en we hebben het zomin mogelijk over haar en mijn geloofsleven. Vroeger sprak mijn moeder na ieder bezoek de hoop uit dat ik ooit naar de regels van de islam ging leven. Hoe vaker zij over die religie begon, hoe minder wij elkaar zagen. En tegenwoordig spreken wij elkaar met de regelmaat van een etmaal.

 

Asis Aynan

 

Dit is de achtste aflevering van de Kantine Kroniek, een columnserie die ik meestal in de kantine van de Hogeschool van Amsterdam schrijf. In de eetgelegenheid van de school schrijf ik over het wel en wee binnen de hogeschool én daarbuiten.

  • Tweet

About Asis Aynan

What you can read next

De eerste keer
Boertoekalatoen
36 graden

Blog

  • Wat is er mis met vertrouwen?

    Toen ik wegfietste schoot de titel Waar pr...
  • Het moet mij van het hart

    Het moet mij van het hart  Een oud-collega...
  • Omgekeerde toets

    Omgekeerde toets Er wordt wel eens gesuggereerd...
  • Alles sal reg kom

    Alles sal reg kom Na ik Zonn slaap lekker kuste...
  • Het leed dat verlof heet

    Het leed dat verlof heet Vorige keer introducee...

Agenda

© Asis Aynan. Alle rechten voorbehouden.

TOP