“Ik zag gisteren overigens bij de Febo in Leiden verschillende met ramadam groot geworden jongeren lekker in een kroketje mosterd happen – de zon was nog lang niet ondergegaan. Zo gaat het met rituelen, ze slijten of worden aangepast,” schreef Volkskrantcolumnist Bert Wagendorp op 20 juni in zijn huiskrant. Ik moest glimlachen bij Wagendorps woorden,

“Marokko is een hoerenland,” was de openingszin van mijn wekelijkse Parool-column in 2008. Een zin die prikkelt en misschien opzien baart, maar iedere Marokkaan weet dat prostitutie net zo diep in de Marokkaanse cultuur is verankerd als het koningshuis. Je hebt voor allebei een revolutie nodig om er van af te geraken. In de Vomar-supermarkt

Het achterwerk hoog naar de zachtblauwe hemel, de armen om en om in bogen naar de ophakkende junizon en dan scherp het zwembadwater in. In het Brediusbad in Westerpark zwom ik banen borstcrawl. Om de twee slagen nam ik een hap lucht, waarna ik door mijn zwembril kort naar de bodem keek. Op de witte

In de ramadan van 2009 verscheen onderstaand opiniestuk in Nrc Handelsblad, zes jaar geleden. In het stuk voorspelde ik dat er steeds minder mensen van islamitische huize met de ramadan mee zouden doen, omdat de religie simpelweg te veel van haar volgers vraagt. Men is zeker niet massaal gestopt met vasten, maar in mijn vriendenkring

Vorige week had ik drie optredens, waar ik over mijn werk werd bevraagd. Ik wilde op deze plek over die vertoningen schrijven. Op de laatste dag van de week stond dat voor(in)genomen idee mij tegen. Om verwaande schrijverij tegen te gaan, dacht ik aan de vroege jaren negentig. Lees verder

Voorbij Drachten verlieten we de volle snelweg. We hadden het weekend doorgebracht op een paardenboerderij. Bij een wegrestaurant, waar zo een beetje ieder parkeerplaats bezet was, stopten we om het pinkstervakantieweekend nog even te verlengen; we bestelden er hamburgers. Op het tafeltje, waar we plaatsnamen, lag een krant; de Telegraaf. Op pagina 3 stond een

Mijn opa was in het bezit van een merrie (rɣawda), ezel (aɣyur) en muilezel (asardoen). De merrie en ezel waren op de paardenmarkt gekocht. De muilezel was door die twee gemaakt, volgens de taal van de biologie is het een muildier, maar het is de Avond van de Ezel, dus voor het gemak gebruik ik

“Iedereen kent wel Turken in de familie of in de straat die zich met drugs bezighouden. De code is: mondje dicht,” zei schrijfster Hülya Cigdem tegen de Volkskrant. Ze werd geïnterviewd over de wietindustrie in Tilburg… Lees verder

Eten met een diepe grommm ‘Mijn knieën, vrouw, mijn knieën trillen weer.” Als vader deze woorden tegen mijn moeder sprak, dan wisten we thuis dat hij heel snel iets te eten moest hebben. Mijn moeder gooide dan in een handomdraai een paar entrecotes in een steelpannetje. Als kind begreep ik niet hoe ze in staat

Op straat zie ik steeds vaker spijkerbroeken met gestreepte scheuren op de knieën. Bij het lopen lijken het tandeloze monden, die open en dicht gaan. De broekscheurtjes doen mij denken aan de konijnen die we vroeger in de douche slachtten. De diertjes kochten we bij een boer in Cruquius, een piepklein dorp met een groot