De dood van het graf Waarom moraliseren wij de grond waar ons levenloze lichaam na de dood in wordt begraven? Het is een vraag die mij al jaren bezighoudt. Er was een tijd dat het voor de hand lag, dat mijn levenspad zou eindigen in het geboortedorp van mijn ouders. Mijn laatste plek zou in

Kees de Jongen Terwijl de ene brandhaard na de andere ontvlamt, werd op de opiniepagina van NRC Handelsblad discussie gevoerd over de literatuurlijst op de middelbare school. Schrijver-columnist Christiaan Weijts kreeg de lijst met titels onder ogen en vond hem misdadig. De namen Vondel, Hooft en de Max Havelaar bezorgen leerlingen volgens Weijts angst en

Eens zullen de grote tijden aanbreken Het humanistische Haarlem van Frans Hals, Godfried Bomans en Hannie Schaft is mijn bakermat, maar ik werd boven op een heuvel in de Rif verwekt. Elke zomer reisden mijn ouders en hun kinderen naar het gewelfde landschap, onze jaarlijkse zalmtrek. Er heerste een blijmoedig vakantiegevoel in de auto, net

Moeders Afgelopen weekend sliep ik in het Des Indes. De avond ervoor was ik naar een berbernieuwjaarsviering in Scheveningen geweest. In mijn badkamer hing een wolk van een douchekop. Hoe lang ik onder de warme stortvloed heb gestaan weet ik niet. De documentaire in mijn hoofd hield mij al dagen bezig. Lees verder…

Beleidsdag Ik werk als docent op de Hogeschool van Amsterdam. De opleiding waar ik doceer heet SJD, dat staat voor Sociaal Juridische Dienstverlening. We leiden op voor wat vroeger de publieke sector werd genoemd. Momenten als teamvergaderingen en beleidsdagen zijn fraaie verworvenheden, omdat het inspraakmomenten zijn. Buitenshuis ben ik opgevoed met het idee dat democratie

Restaurant Toscana    Alles gaat over en wordt in het gunstigste geval herinnering; een aandenken uit een vervlogen tijd. Zoals het restaurant Toscana op de Haarlemmerstraat. Iedere keer dat ik er de afgelopen weken langskwam, was het donker binnen. Lees verder…

Asis Aynan schreef bij de roman Gezichten van Mohamed Choukri onderstaand voorwoord.   Voorwoord   Een geliefd, zonderling genie   Misschien is het aan Mohamed Choukri te danken dat de Berberbibliotheek er is. Door de vlucht van mijn ouders uit Marokko ben ik geen Noord-Afrikaan, maar dat betekent niet dat mijn achtergrond niet voortdurend vragen

Op een onrustig 2016   In 2016 wordt mijn haar dunner en mijn verstand voller. Allebei vind ik jammer. Het laatste betreur ik het meest. Ik word weer een jaar ouder: bedachtzamer en rustiger. Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze, maar de saaiheid die dit vergezelt, laten ze achterwege. Lees verder

Ik schreef bij de roman Gezichten van Mohamed Choukri een voorwoord, dat ook naar het Engels is vertaald. Hierbij.   Foreword A beloved and singular genius It may well be thanks to Mohamed Choukri that the Berber Library exists. My parents fled Morocco, so I am not a North-African, but that doesn’t mean that my

Dé één minuut stilte Vorige week maandag fietste ik in de Amsterdamse ochtenddrukte naar Nemo, een huis vol techniek ter lering en vermaak. In het technologiecentrum was een literatuurochtend voor vmbo’ers georganiseerd; hoeken en gaten waren omgebouwd tot intieme plekjes waar schrijvers over hun boeken vertelden. Lees verder