Eten met een diepe grommm ‘Mijn knieën, vrouw, mijn knieën trillen weer.” Als vader deze woorden tegen mijn moeder sprak, dan wisten we thuis dat hij heel snel iets te eten moest hebben. Mijn moeder gooide dan in een handomdraai een paar entrecotes in een steelpannetje. Als kind begreep ik niet hoe ze in staat

Op straat zie ik steeds vaker spijkerbroeken met gestreepte scheuren op de knieën. Bij het lopen lijken het tandeloze monden, die open en dicht gaan. De broekscheurtjes doen mij denken aan de konijnen die we vroeger in de douche slachtten. De diertjes kochten we bij een boer in Cruquius, een piepklein dorp met een groot

Het was Bevrijdingsdag. Op het bankje voor de koffiezaak keek ik naar de voorbijtrekkende uitzinnige wolkenpartij. Ik verdween in die opgeblazen wolken en dacht aan mijn familiegeschiedenis. Bijna honderd jaar geleden vond in mijn familie een romanesk oorlogsdrama plaats. Er is niet veel over bekend, omdat er over die familiegeschiedenis niet wordt gepraat. Mijn overgrootvader

In 2011 verscheen Het bloed in onze aderen van Miquel Bulnes, origineel en een vuistdikke roman over de totstandkoming van het moderne Spanje. Wie het hedendaagse Spanje wil begrijpen, moet in de Rif (Noord-Marokko) zijn – hier kom ik op terug. In Het bloed in onze aderen wordt overigens het verkeerde lidwoord gebruikt. Een vaak

Wat gebeurt er toch met mij? Hoe lang de verandering in mijn zijn gaande is, weet ik niet. Onlangs merkte ik haar op. Ze verwart mij niet, maar ik ben een persoon die verandering eerder uit de weggaat dan op zoekt. Groot of klein. Als ik naar het zwembad ga, kleed ik mij het liefst

In het voorjaar van 2008 reisde ik naar Parijs om zangeres Hindi Zahra te ontmoeten. Op het internet had ik haar het nummer Hey yo zien zingen. Onder begeleiding van eenvoudig gitaarspel zong ze Arabisch, Berbers, Engels en Frans door elkaar. In die tijd maakte ik samen met schrijver Mathijs Deen voor het radioprogramma OVT

God is dood, zei de filosoof. Eén van de gevolgen daarvan is dat de psycholoog de plek van de geestelijke heeft ingenomen. Nog even, en de psychologie is dood, want de psycholoog lijkt steeds meer op zijn voorganger. Lees verder

Voordat mijn vader, om redenen die mij pas in mijn dertigerjaren duidelijk werden, voor de fundamentalistische islam viel, was hij meer dan een levensgenieter. Hij voorzag anderen van het schone des levens. Naast zijn lopendebandbaanbestaan in een hondenbrokkenfabriek was hij muzikant. Hij bespeelde vooral de bolvormige gitaar, de luit. Hoe hij zijn luit als een

Voor het radioprogramma Nooit meer slapen droeg ik op Radio 1 een week dagelijks een column voor. Het werd een serie over onanie. Hieronder het resultaat.    Trektocht I Toen twee voor elkaar onbekende cellen in de buik van mijn moeder tot nieuw leven versmolten, stond in geen enkele ster geschreven dat ik dertien jaar

De burgemeester van Antwerpen Bart de Wever en die van Rotterdam waren vorige week op een boekpresentatie over gewelddadig radicalisme. Bart de Wever deed daar een aantal uitspraken over het integratiebeleid. Hij mocht ze op televisie herhalen, en daar zei hij dat migrantgroepen gesloten zijn, zeker die van Noord-Afrikanen, Marokkanen, in het bijzonder Berbers. Een