De buurthuismoord [Kantine Kroniek 4]
De buurthuismoord
Kantinekroniek 4
Het was de week van de herkansingen. Degenen die vorig blok hun tentamens hebben gehaald zijn die week vrij. De herkansingsweek bestaat voor mij uit vergaderingetjes, handleidingen gereedmaken en toetsen voor het komende blok maken. Maar bovenal proefwerken nakijken, de minst behaaglijke klus van het leraarschap.
In de kantine was het rustig. Ik had net een afstudeerpresentatie achter de rug, waar ik als tweede-beoordelaar bijzat.
Boven een lauwe bouillon dacht ik aan de buurthuismoord in het oostelijke Wittenburg, een Amsterdams eiland dat in de gouden eeuw is gedempt. Afgelopen vrijdagavond wandelde een moordbrigade het buurtcentrum in en liquideerde een 17-jarige stagiair en maakten twee gewonden.
Een aantal jaar geleden werd door de misdaadjournalisten het begrip mocromaffia gemunt. De mocromaffia staat voor de toekomstige hoofdstedelijke criminele-elite, die momenteel elkaar bestrijdt om aan de top te komen, een van de kenmerken is hun jonge leeftijd en dat een gewichtig deel een Marokkaanse achtergrond heeft. In de pers stond dat de criminele jongeren van de Oostelijke Eilanden veelal tot de mocromaffia behoren.
Uit de berichten blijkt dat de 17-jarige Marokkaans-Amsterdamse stagiair niets te maken heeft met de mocromaffia en het slachtoffer is van een onfortuinlijke samenloop van omstandigheden. Net als het familielid van een student die ik een aantal jaar geleden les heb gegeven. Het familielid was net als de 17-jarige stagiair op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats. Ook die moord werd aan de mocromaffia toegerekend. De student en zijn familie zijn voor het leven getekend.
De stilte van de Marokkaanse gemeenschap naar buiten toe valt mij iedere weer keer op. De autoriteiten wordt om actie gevraagd, maar een groots namen en schamen binnen de gemeenschap blijft uit. En dat frustreert. Als de Marokkaanse gemeenschap zou willen, is het morgen afgelopen met de zware criminaliteit en moorden. Maar de mores van het wegkijken is alom, en niet alleen als het over criminaliteit gaat.
Januari drie jaar geleden werd de Parijse redactie van een weekblad uitgemoord. In Nederland werd het platform #nietmijnislam opgezet, dat was ook de blik afwenden. De privélevens van Marokkaans-Nederlandse meisjes komen op het internet en worden gehoereerd, en de meeste Marokkanen sluiten de ogen. In Marokko is anderhalf jaar een opstand gaande, uit angst voor het vaderland blijft de gemeenschap afzijdig.
De Marokkaanse gemeenschap moet een herkansing maken, zodat deze ziekelijke moraal verandert.
Asis Aynan
Dit is de vierde aflevering van de Kantine Kroniek, een columnserie die ik meestal in de kantine van de Hogeschool van Amsterdam schrijf. In de eetgelegenheid van de school schrijf ik over het wel en wee binnen de hogeschool én daarbuiten.
