Dear white HvA [Kantine Kroniek 1]
Dear white HvA
Kantinekroniek 1
De schoolkantine is nagenoeg verlaten. Een schoonmaker trekt onhandig een te volle blauwe zak uit de metalen vuilnisbak. De buffettafels van de kantine zijn opgeruimd en de kassa’s verlaten. Het personeel is vast op een kerstborrel, net als die honderden studenten en docenten, managers, roostermakers en al het andere onderwijspersoneel, dat hier elke dag hun dagelijks brood koopt en opeet.
De kantine heeft dezelfde functie als een huiskamer, de familieleden komen er dagelijks om elkaar te ontmoeten. Zonder hen verliest de huiskamer zijn behaaglijkheid, zoals de kantine nu.
De schoolkantine is ook een plek waar de waan van de dag zich toont. Rond Sinterklaas zag een student van de Universiteit van Amsterdam chocolade met zwartepieten op de verpakking liggen in de mensa. Hij mailde de cateraar en die haalde het weg. Vervolgens werd de student door de grill van het internet geroosterd.
Op een aankondiging zag ik dat die student ook bij een evenement zou spreken met de naam ‘Dear white HvA’ naar voorbeeld van de Netflixserie ‘Dear white people’.
Ik volg de diversiteitsdiscussie op de hogeschool met grote interesse, omdat het in wezen niets anders is dan de strijd over de huidige samenleving, maar dan binnen de schoolmuren. De initiatieven, zoals het aanvullen het curriculum van een opleiding, ondersteun ik van harte. In een lesboek dat wij op onze afdeling gebruiken, worden de pioniers van de sociologie worden behandeld, maar er staat geen woord over de grondlegger van de sociologie Ibn Khaldun (1332-1406). En dat is vreemd.
Ibn Khaldun schreef verschillende invloedrijke werken, waaronder De Muqaddima, waarin hij onder andere rurale en urbane samenlevingen analyseert.
Alle stoeltjes in de aula bij ‘Dear white HvA’ op Sinterklaasavond waren bezet. Op het podium werd door de gasten gesproken over de privileges van witte mensen, dat de docententeams te wit waren, hoe witte docenten hun taal en gedrag naar niet-witte studeten moeten aanpassen. Ik was niet gewend aan de gebezigde toon en woorden en voelde mijn hals van ongemak warm worden.
Hoe zou het zijn als iemand vanaf een verhoging een punt haalt over de ruggen van bruine mensen, en dat dan applaus volgt? Even pijnlijk.
Het werd die avond nog onaangenamer. Iemand in het publiek vroeg het panel hoe hij bij kon bijdragen aan het diversiteitsdebat in het hoger onderwijs. Enige bescheidenheid in deze sierde hem als witte hetero man, antwoordde een panellid. Maar de vragensteller bleek homo.
Asis Aynan
Dit is de eerste aflevering van de Kantine Kroniek, een columnserie die ik in de kantine van de Hogeschool van Amsterdam schrijf. In de eetgelegenheid van de school schrijf ik over het wel en wee binnen de hogeschool én daarbuiten.
