Moreel gezag   In de Thalys las ik een opiniestuk van PvdA-Tweede-Kamerlid Ahmed Marcouch, dat in de Volkskrant (27-07-2016) was afgedrukt. In het stuk stelde hij dat Turkse organisaties in Nederland, zoals Milli Görus, Diyanet en Süleymanci, zich uit moeten spreken tegen scheldpartijen, vernielingen en geweld dat Hollandse Gülnisten nu ten deel valt, omdat Nederlandse-Erdoganisten

Amsterdam, le 25 mars 1990 Cher inu,   Merci pour tes si belles lettres. A chaque nouvelle lettre, je prends la décision de lire tous les matins une phrase, parce que tu me dis alors chaque jour pendant des semaines quelque chose de nouveau, mais dès que mes yeux tombent sur le premier mot, ils

De putsch van Skhirat Vind je onderstaande interessant? Lees dan Eén erwt maakt nog geen snert – Het Rifgebergte, de dubbele nationaliteit en andere misverstanden [Uitgeverij Van Oorschot]. Hier te koop. De mislukte staatsgreep van de anti-erdoganisten deed mij denken aan de eveneens gestrande Marokkaanse putsch van 10 juli 1971. Het was de tweede greep naar de macht

Herinneringen aan Ahmed Ziani Het was 2007. Bijna kerst. Ik liep over het Leidseplein. Richting het cultuurcentrum De Balie. Daar wilde de dichter Ahmed Ziani afspreken. Hij was er al jaren niet meer geweest. Ziani was teruggekeerd naar Marokko, daar had hij een winkeltje. Over een aantal weken zou hij op het Haagse Winternachten festival

Gestapelde inzichten Om dit verhaal te schrijven, was ik in de langgerekte schaduw van een boom in het Amsterdamse Erasmuspark gaan liggen. Mijn smartphone gaf 26 graden aan en op de radio van de telefoon speelde een Italiaans muzieknummer dat het weer nog meer zomer bezorgde. Ik had net een bolletje met gebakken ei en

Nodige leugens Mijn vaste jogrondje is ongeveer zeven kilometer. Ik heb geen idee hoe lang ik er exact over doe, hoeveel calorieën mijn lijf verbrandt, en wat mijn snelste tijd is, met andere woorden: ik jog zonder trim-app. Naar muziek luisteren doe ik wel. In het park kwam ik mijn vader tegen. Hij is meer

Ter nagedachtenis van Chacha   Een aantal jaar geleden werd op initiatief van de Utrechtse vereniging Syphax een documentaire over Chacha gemaakt. “Vlak voor ik vertrok, vroeg mijn moeder hoe lang ik in Europa zou blijven.” Hij wist dat hij nooit zou terugkeren naar Marokko en loog tegen zijn moeder, omdat hij haar geen pijn

De trainingsacteur “Wil je dat ik ga huilen?” vroeg ze. Ik had net gevraagd of ze in het volgende tentamenrollenspel iets meer emotionele weerstand naar de student wilde inzetten. “Huilen?” lachte ik een beetje. Het was alsof ik uit een kaart gevuld met emoties kon kiezen. Lees verder…

De Spin, een radiokrimi   Toen de ontevredenheid over mijn internetgebruik groter was dan de baat, besloot ik al het contact met de asociale media te verbreken. De stilte die ik er voor terugkreeg, vulde ik deels door naar verhalen te luisteren. Op websites als die van Sir B en Jaap van Lelieveld ontdekte ik

Chacha   De ziekenhuisreceptionist zegt dat Chacha, een goede vriend, op de afdeling A6 ligt. Ik glimlach om de herinnering aan A6, zo noemde de vader van mijn toenmalige vriendin mij. Hoe die vader met mij om ging, tegen me sprak én vooral over mij dacht, zalfde de catastrofale relatie waar ik een aantal jaar