Zot Het was mijn eerste les aan het klasje en aan het eind stond die helemaal in de olie. Zo een geoliede eersteling is altijd een welkome voorbode voor de rest van de colleges. Na de werkgroep kwam een van de studenten naar het bord – de onzichtbare docentenrots. Ze vroeg of ze even kon

Vergeet en heers Onderstaand stuk zou ik op zaterdag 10 februari 2024 op de avond ‘De gedwongen vlucht uit de Rif, heden en verleden’ voordragen. Georganiseerd door het Comité Mulay Mohand en het Collectief Europese Riffijnen. Hoe graag ik ook wilde voordragen, mijn geweten liet dat niet toe, omdat het journalistieke platform Riftime werd geweerd

Nawoord bij de roman De wachters Hij had woord gehouden Bent u Tahar Djaout? Hij kon de jongen niet horen en maakte aanstalten om het autoraampje naar beneden te draaien. Het was koud geweest die nacht. Hij liet de auto stationair warmdraaien om de condens op de voorruit te verdrijven. Hoe vaak had hij wel

Oké!, zuchtte ik gemaakt tegen mijn studenten in het nieuwe jaar. Ze wilden dat ik iets over mijn kerstvakantie vertelde. We hadden eigenlijk helemaal geen tijd voor privépraat want de tentamens begonnen binnenkort. Toch besloot ik iets over mijn vakantie te vertellen. Ik zei dat ik vlak voor de vrije dagen Paulo Coelho was tegengekomen.

Het wezen Je maakt geen deel uit van het wezen van het Onderwijs als collega’s die later dan jij binnenkwamen alweer vertrokken zijn, ook niet als oud-studenten je collega docent worden. Maar wanneer dan wel? Als je verschillende onderwijsveranderingen hebt meegemaakt. Je kunt het heden met het verleden vergelijken én met de periode daarvoor en

Onderstaand kerstverhaal verscheen december 2023 in het Onderwijsblad. HIER leest Asis Aynan het voor. Een teruggetrokken docent wordt tijdens een kerstbijeenkomst onveilig gedrag verweten. Schrijver Asis Aynan verlost hem in een hartverwarmend kerstverhaal. En toen begon het ook nog eens te sneeuwen. Flink. Van dat dons dat zwierig richting de grond wiegt. De straat was

What de? Weleens What de f*ck? door de klas geschreeuwd? Nou ik wel. En f*ck niet met een ‘u’, maar met een ‘a’, want die eerste is ‘beschaafd’ en de ander is straat. Om mijn zogenaamde streetcredibility aan te zetten zei ik niet ‘the’ maar ‘de f*ck’. Wat boosheid met het straatleven te maken heeft,

De werkvloer kan onveiliger zijn dan een achterbuurt Ik denk dat iedereen een zielenschrift heeft. Het staat vol met regels die je gedurende het leven verzamelt; kattebelletjes die lijfspreuken worden, regels van songteksten, gedichten van belang, gehoorde en uitgesproken zinnen die deuren openden of juist deden sluiten.  Dat schrift is wie je bent.  Een van

Het Francien Regelinkeffect Toen Zonn op bed lag en Dott nog in de buik van mijn vriendin rondzwom vertelde ze over ene Francien Regelink. Ik herkende de naam, want een aantal jaar geleden hoorde ik haar op de radio over haar boek Francien laat je tieten nog eens zien. Hoe kun je de schrijversnaam van zo

Spijkerbed Als u deze column onder ogen krijgt, ben ik bijna met verlof. Vaderschapsverlof. Zonn krijgt een zusje. We gaan als familie een bijzondere tijd tegemoet en daarom wil ik een magische geschiedenis delen. Naast mijn werk op de Hogeschool van Amsterdam treed ik als schrijver op voor scholieren. Een tijdje geleden jogde ik een