Het leed dat verlof heet Vorige keer introduceerde ik Zonn. Hij werd, zoals het meeste leven, in het donkerste deel van de nacht geboren. In de maanden die volgden stapelde de vermoeidheid zich op. Het is een roes waarvan het evenwicht wankel is en dan was er ook die voortdurend zinderende angst dat er iets

Chalema-chalema praten Het afgelaste opleidingscommissie-etentje, waar ik in mijn vorige column over schreef, vond na de zomer alsnog plaats. Wel zonder de student die om geloofsredenen niet in een ruimte wilde zijn waar alcohol wordt geschonken. Tijdens het eten vertelde een van de studenten dat zodra het kon ze haar Groningse dorp vanwege een item

Inburgeringstjoeketjoek Even een kort voorstelrondje. Ik ben Asis Aynan. Mijn ouders bedreven in het laatste jaar van de jaren zeventig, na een middagdis boven op een heuvel in de Rif (niet het Rifgebergte!), waar de krekels nooit slapen, de liefde en negen maanden later kwam ik door het migratiespook in een Noord-Hollands stadje ter wereld.

Vandaag mag ik op dit podium verhalen over literatuur en onderwijs. Eigenlijk voelt het als een gestolen plek, want jullie zijn allemaal bibliothecarissen, tweede- of eerstegraadsdocenten Nederlands. Ikzelf heb geen graad behaald. En het onderwijs dat ik geef, staat ver van de literatuur af. Ik werk op een hogeschool waar ik meehelp de studenten voor

Zo een vijftien jaar geleden las ik in een Facebookpost van een Marokkaans-Nederlandse schrijver dat hij ging optreden op een boekenbeurs in Marokko. Ik kende de schrijver goed en je kon zelfs van een vriendschap spreken, die ik niet lang daarna door de plee spoelde. Ik vond het not done dat hij zich liet verleiden

Het bimbobox-exotisme Toen Jurgen Maas (destijds nog geen uitgever) mij vroeg een paar keer per jaar een vrijwillige bijdrage te leveren aan het blad Zemzem stemde ik natuurlijk toe, dat doe je voor een vriend. Wie het periodiek niet kent: in de ondertitel staat dat het tijdschrift de onderwerpen Midden-Oosten, Noord-Afrika en de islam behandelt.

Hoe zagen de Riffijnse krijgsgevangen eruit? Op het Vimeo-platform keek ik naar The people vs. Agent orange. In die documentaire zien we de strijd van  de 79-jarige Tran To Nga. Ze probeert iemand verantwoordelijk te krijgen voor de gifgasoorlog die Amerika in Vietnam begon. Hoezeer Tran To Nga, menig advocaat, activist en andere slachtoffers het aangedane

Asis Aynan doceert aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening en schreef diverse boeken. Nog één keer neemt hij je mee in zijn belevenissen, verwondering en plezier voor de klas. Deze week neemt hij afscheid als columnist. Mijn redacteur nodigde mij bij haar thuis uit om in het zonnetje te kletsen. Ik hou ervan; praten zonder

Good Morning, Vietnam Op de ochtendradio hoor ik de Frankrijkcorrespondent over mevrouw Tran To Nga praten. Ze is 79 jaar en maakte de Vietnamoorlog mee. In die oorlog vochten noord en zuid tegen elkaar. Het zuiden werd door de Verenigde Staten van Amerika gesteund en de regering van de president John F. Kennedy gaf de

Ik was een debiel, maar een goede debiel Asis Aynan doceert aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening en schreef diverse boeken. Elke twee weken neemt hij je mee in zijn belevenissen, verwondering en plezier voor de klas. Deze week maakt het niet uit of het klopt wat hij schrijft. Als je de boodschap maar begrijpt.