De eerste keer   De eerste keer dat ik demonstreerde was in de vierde klas van de katholieke basisschool in Haarlem. Het docententeam had in de koffiekamer besloten dat wij, leerlingen, niet meer op het schoolplein mochten rennen. In de pauzes was tijdens overloopje, pakkertje en zoentjestik te vaak een kleuter omvergelopen. De dag na

Laf, hoor In september verscheen het boek Zwijg, allochtoon van de Vlaamse Rachida Lamrabet. Het ‘allochtoon’ in de titel viel op, omdat in Nederland het woord steeds meer in onbruik raakt. De laatste keer dat ik Lamrabet zag, was bij een debat in Antwerpen, waar een hoogleraar vreemde uitspraken deed. Lamrabet beschrijft in het essay

Beyoncé   Bij mij in de straat verdwijnen steeds vaker en sneller kleine zelfstandigen die spullen verkopen die het publiek inmiddels op het internet koopt, daarvoor in de plaats komen winkels die authenticiteit en een belevenis aanbieden, zoals vintagetassen, barbiers of latte macchiato in een milkshakeglas. Ergens midden in de winkelstraat is een zaak die

Diversiteitsaap   In Nrc Handelsblad schreef een columnist een verhaal over het diversiteitsbeleid van ‘een van de grootste nieuwsorganisaties die ons land kent’. De columnist werd benaderd om een programma te presenteren. Ze wilde de functie niet, omdat een van de grootste nieuwsorganisaties die ons land kent haar benaderde vanwege haar achtergrond. Door haar de

Duckface   Momenteel denk ik na over de toekomstige onderwijsminor ‘Migratievraagstukken’ waar ik aan meewerk. Op de literatuurlijst wil ik het heerlijke boek ‘Essays schrijven’ van Louis Stiller plaatsen. Het boek van Stiller is geen gekunsteld handboek, maar een lang essay over het essay, en dat maakt het zo goed. Er is niet één route

Verpletter z’n moeder Over een maand is het één jaar geleden dat de bizarre, morbide moord op de visboer plaatsvond, 28 oktober 2016. Het verhaal is bekend: Mohsine Fikri had clandestien vis gekocht in het haventje van Alhoceima om die door te verkopen. De gendarmerie hield hem staande en vroeg om smeergeld. De visboer weigerde

Beste reizigers   Aan de kop of bij de kont – het hangt er vanaf vanwaar je het bekijkt – van het Amsterdamse Westerpark staat een onopvallend gedenkteken voor de boer, die ooit op die plek zijn velden bebouwde. Amsterdam groeide als kool en onteigende en verdreef de boer. Het verhaal gaat dat de landbouwers

Beste vriend Alles, oké, niet overdrijven, veel van wat in de media komt waar de Hollandse migrant mee te maken heeft, vlamt in de pan. Het valt mij trouwens op dat in mijn overpeinzingen in letters de laatste tijd het woord ‘migrant’ voorkomt. Ik vond het woord vroeger lelijk en ongepast en nu esthetisch en

Zinnige kloof   In het Nederland van nu splijt de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap zich uit het zicht van het publiek in tweeën. Een ontwikkeling die ik toejuich, maar er dient nog een stap genomen te worden – aan het eind van de column kom ik hier op terug. De scheur die steeds dieper wordt en een

Harde leerschool In de zomer ontmoette ik opvallend veel stelletjes van begin dertig, die sinds de middelbare school samen waren. En dat vond ik verdomd zielig voor ze. Lees verder…