Spijkerbed Als u deze column onder ogen krijgt, ben ik bijna met verlof. Vaderschapsverlof. Zonn krijgt een zusje. We gaan als familie een bijzondere tijd tegemoet en daarom wil ik een magische geschiedenis delen. Naast mijn werk op de Hogeschool van Amsterdam treed ik als schrijver op voor scholieren. Een tijdje geleden jogde ik een

Als iemand mij zou vragen wat ik na al die jaren het allerbelangrijkste in het onderwijs vind, dan is dat zonder twijfel historisch bewustzijn. Helemaal nu dat vervelende spook behangen met medailles verkregen voor efficiëntie, innovatie en populariteit door (hoge)scholenland waart, is het van belang om op de stopknop te drukken waardoor de doos van

Schuld Bij ons op de opleiding besteden we veel aandacht aan de schuldhulpverlening. Het onderwerp wordt vanuit het recht, schrijven, spreken en de sociale wetenschap benaderd. Ik ben daar altijd blij en zelfs in zekere zin trots op geweest, omdat de maatschappij het klaslokaal binnenkwam in de vorm ervaringsdeskundigen en casuïstiek in plaats van enkel

Toen ik wegfietste schoot de titel Waar praten wij over als we over liefde praten van Ramon Carver door het hoofd. Hoe langer ik in het onderwijs zit, hoe meer een deel van de toetsing mij tegen begint te staan, omdat het een georganiseerd wantrouwen is. Wat is er mis met vertrouwen?  Op onze opleiding wordt op

Het moet mij van het hart  Een oud-collega ging twee jaar geleden met vervroegd pensioen. Ze had graag de volledige rit afgemaakt, maar ons onderwijs ging geïnspireerd door het liberalisme van efficiëntie en een heleboel andere holle vaten zo erg op de schop dat ze met haar keuze weliswaar minder pensioen opstreek maar er meer

Omgekeerde toets Er wordt wel eens gesuggereerd dat het ouderschap je zou veranderen. Ik merk dat het aller diepste in mij door de komst van Zonn nog meer uit een stuk is gaan bestaan. Dus geen verandering maar meer een bestendiging van mijn dromen, idealen en overtuigingen. Hoe anders was dat in het gezin waarin

Alles sal reg kom Na ik Zonn slaap lekker kuste en mijn vriendin gedag zoende, ging ik op kroeg aan. Ik droeg een kaart bij me waar ik ‘Alles sal reg kom’ op had geschreven. In mijn kroeg zat een hogeschoolcollega die een echtelijke ruzie was ontvlucht. Hij voegde zich bij ons gezelschap en de

Het leed dat verlof heet Vorige keer introduceerde ik Zonn. Hij werd, zoals het meeste leven, in het donkerste deel van de nacht geboren. In de maanden die volgden stapelde de vermoeidheid zich op. Het is een roes waarvan het evenwicht wankel is en dan was er ook die voortdurend zinderende angst dat er iets

Chalema-chalema praten Het afgelaste opleidingscommissie-etentje, waar ik in mijn vorige column over schreef, vond na de zomer alsnog plaats. Wel zonder de student die om geloofsredenen niet in een ruimte wilde zijn waar alcohol wordt geschonken. Tijdens het eten vertelde een van de studenten dat zodra het kon ze haar Groningse dorp vanwege een item

Inburgeringstjoeketjoek Even een kort voorstelrondje. Ik ben Asis Aynan. Mijn ouders bedreven in het laatste jaar van de jaren zeventig, na een middagdis boven op een heuvel in de Rif (niet het Rifgebergte!), waar de krekels nooit slapen, de liefde en negen maanden later kwam ik door het migratiespook in een Noord-Hollands stadje ter wereld.